Telstar is opgericht in 1963 en sindsdien dé korfbalclub van Hoevelaken. Al een tiental jaren is het ledenaantal stabiel rondom de 200. De laatste jaren is er sprake van een lichte groei. Telstar is een sportieve en gezellige vereniging, waar veel aandacht wordt besteed aan zo goed mogelijk korfballen in de wedstrijdcompetitie, maar ook aan een stuk ontspanning tijdens nevenactiviteiten. Korfbal is een gemengde sport voor jongens en meisjes. Onze kantine is dan ook een sociale ontmoetingsplaats waar vele vriendschappen zijn begonnen. Veel leden (en ook ouders van jeugdleden) zijn naast hun sportieve inzet ook actief als kaderlid bij Telstar. Er wordt zeer veel georganiseerd. Kortom bij Telstar is altijd wat te doen.

Korfbal in een notendop

Nu bekend is wat Telstar is, een korfbalvereniging, vraag je je misschien af wat korfballen dan precies is. Hieronder kun je in het kort lezen wat korfbal inhoudt. Natuurlijk is het in de praktijk allemaal wat ingewikkelder, maar zo ken je in ieder geval de belangrijkste spelregels.

Het spel wordt gespeeld door twee teams, ieder bestaand uit vier jongens en vier meisjes. Er zijn twee vakken; in elk vak twee jongens en twee meisjes van partij A en twee jongens en meisjes van partij B.

De allerjongsten spelen in één vak. Zij spelen vier tegen vier.

De bal mag alleen met de handen gespeeld worden. De bedoeling is de bal door de korf te schieten, SCOREN. Omdat je met de bal in de handen niet mag lopen, moet je met elkaar samenspelen. De ene partij probeert door samen te spelen (overgooien) een doelpunt te maken (dat noemen we AANVALLEN). De andere partij probeert de bal te onderscheppen zodat ze zelf kunnen gaan aanvallen. Je kunt ook het scoren voorkomen door voor de speler met de bal te gaan staan met je hand(en) omhoog. Dat noemen we VERDEDIGEN.

In een wedstrijd komt iedereen aan de beurt om aan te vallen en te verdedigen. Uiteraard hebben we ook een hele reeks van spelregels. We noemen de belangrijkste regels:
• Je mag niet lopen met de bal in je hand.
• Je mag niet schieten als iemand voor je staat met de hand omhoog.
• Je mag de bal niet uit de handen pakken of slaan van de tegenpartij.
• Je mag de bal niet met de benen spelen.
• Een meisje mag alleen een meisje verdedigen, een jongen alleen een jongen.

Bij de jeugd speelt iedereen tegen leeftijdgenoten. We kennen kangoeroes (3 t/m 5 jaar.), pupillen
(van 6 t/m 11 jr.), aspiranten (12 t/m 15 jr.), junioren (16 t/m 18 jr.) en senioren (vanaf 19 jr.).

Nu je een beetje een beeld hebt gekregen van waar Telstar voor staat en wat korfbal precies inhoudt hebben we tenslotte nog een stukje geschiedenis voor je. Leuk om een beetje een beeld te krijgen van de historie van Telstar en een aantal mooie anekdotes die hierbij horen.

40 jaar Telstar – jeugd- en tienerjaren…

• waarin het juniorenteam landelijke bekendheid kreeg, omdat er maar elf leden waren.
• de heer Kroes, die in zo’n 10 jaar maar liefst 35 clubs oprichtte.
• een 22-0 verlies in een thuiswedstrijd tegen Meeuwen uit Putten staat nog in het geheugen gegrift
• omkleden gebeurde in de bosjes of in een keet.
• het team bleef bij elkaar, mede door de vele schuurfeesten bij fam. Veldhuizen.
• De machine was vaker stuk dan goed, maar het kwam toch altijd weer voor elkaar.
• Een enkel team besloot in deze periode het gemengde douchen op de agenda te zetten.
• De organisator van de dropping had die avond hele andere dingen aan zijn hoofd.

In de begin 60-er jaren was er in Hoevelaken niet zo verschrikkelijk veel te doen. Zeker op sportief gebied niet. Omdat het dorp wel redelijk uitbreidde qua inwonertal, ontstond er al snel een enorme behoefte aan sportmogelijkheden. Uiteindelijk resulteerde dat ook in de oprichting van korfbalvereniging Telstar op 12 oktober 1963.

Het initiatief kwam voor een groot gedeelte van de toenmalige voorzitter van de GUKB (Gelderse en Utrechtse Korfbalbond) de heer Kroes, die in zo’n 10 jaar maar liefst 35 clubs oprichtte. Niet allen bleven overeind, sommigen werden weer opnieuw opgericht, maar ondanks vele tegenslagen bestaat Telstar nog steeds!

De gemeente Hoevelaken stelde het destijds nieuwe (nu niet meer bestaande) gravelveld aan de Sportweg ter beschikking. Vooral door de betrokkenheid van gemeentesecretaris, de heer van Breda, kreeg Telstar in die beginfase veel steun. Middels een oproep op stencil werd de Hoevelakense bevolking opgeroepen een demonstratiewedstrijd bij te wonen op 12 oktober 1963. Na de wedstrijd konden belangstellenden over de oprichting gaan praten. Veel mensen waren er niet, maar enkele namen het voortouw (o.a.) Henny Doornekamp, Herman van de Biezen, Harry en Betsy Hoogers, Jansje van de Berg, Henk van Sluijs, Anke van de Bunt, Joop Bokhorst, Bob Portegies, Tony van Breda, Truus en Rika Bloemendaal, Marrie Kommer, Renger Walet, Joost Floor, Dick van Zanten. Lisa Bokhorst maakte kort daarna de eerste Telstar vlag. Bob Portegies was voorzitter van het eerste bestuur.

De wedstrijdresultaten waren in die tijd nog bijzonder mager: een 22-0 verlies in een thuiswedstrijd tegen Meeuwen uit Putten staat nog in het geheugen gegrift……Het omkleden gebeurde in de bosjes of in een keet, maar douches waren nergens aanwezig! Ook was er vrijwel altijd geldgebrek, en dan werden weer verschillende ‘huisdeur akties’ gehouden. Ook werd soms de hulp van burgemeester Veen ingeroepen bij afstemmingsproblemen tussen de voetbalclub en Telstar. Op een bepaalde zaterdag namelijk was er zowel een programma voor de voetballers als voor de korfballers op het enige veld gepland.

Het gravelveld werd één groot fiasco: al na een aantal jaren na de aanleg, besloot de gemeente er in de winter een ijsbaan op te maken; het was een spontaan idee, maar een enorme fout, want het gehele drainage systeem vroor daardoor kapot en het gravelveld was eigenlijk vanaf dat moment al ongeschikt voor sportbeoefening.

In de winter werd getraind in het “verenigingsgebouw”, een gebouw aan de Stoutenburgerlaan; Telstar stond toen ook bekend voor het feit dat men zo “plat” schoot op de korf: een gevolg van de hoogte van het plafond: slechts 1,50 meter boven de korf. Op de zolder oefende schietvereniging Frans Tromp in die tijd. Met name Rika Bloemendaal was bekend vanwege haar “stootschoten”, zij oefende veel, zij woonde naast het gebouw. Achter het gebouw was een veldje (is er nog aan de Nachtegaallaan) en daar werden eigenlijk de eerste plannen voor de oprichting van een korfbalclub gemaakt.

Telstar leerde snel: mede door de komst van een aantal goede spelers uit Amersfoort werd in 1965 het eerste kampioenschap binnengehaald en kon er een tweede team worden gevormd en werden er ook jeugdleden toegelaten. Inderdaad toegelaten, want Telstar beschikte in die tijd ook over een ballotagecommissie, die er op toezag dat er geen vreemde figuren binnen de club kwamen. In dat jaar werd ook het eerste schoolkorfbaltoernooi georganiseerd en kwamen er jeugdleden: Wout Veldhuizen, Gerrit Jan Laseur, Janny (van Werven) van Schalm. Vrij snel daarna volgden vele nieuwe leden, vooral ook uit Nijkerkerveen.

In 1967 ging er voor het eerste een jeugdteam in de competitie meedraaien en Telstar groeide naar een ledental van 85. Het jaar daarop begon de eerste moeilijke periode voor Telstar: onenigheid binnen de senioren en vertrek van enkele bestuursleden leidde een grote crisis in. Er bleven maar enkele jeugdleden over, maar die trokken wel de kar! Zij zochten met hulp van Tony van Breda contact bij de voetbalvereniging, waar destijds wijlen Jan de Beer voorzitter was. Zij hebben de jonkies van Telstar eigenlijk twee jaar begeleid en dat was voldoende om te overleven. Het waren achteraf gezien heel erg gezellige jaren, waarin het juniorenteam landelijke bekendheid kreeg, omdat er maar elf leden waren. De twaalfde speelster werd iedere week gecharterd bij VIVO Altena (Super de Boer). Met “toestemming” van de korfbalbond deed zij dan mee aan officiële wedstrijden.

Maar het team bleef bij elkaar, mede door de vele schuurfeesten bij fam. Veldhuizen en de jaarlijkse kampen in bijvoorbeeld Ommen en Otterlo. In die tijd werden er ook feesten georganiseerd bij leden thuis of zelfs een keer ’s avonds op het veld, omdat de voetbalkantine bezet was voor een kaartavond. Het werd altijd gezellig…..

Het waren turbulente tijden, met het gehuurde busje naar verre uitwedstrijden, met hachelijke situatie op de dijken langs de rivieren in de Betuwe. Met auto’s naast elkaar op de weg om snoep over te geven van de ene naar de andere auto. Gelukkig liep het allemaal goed af!

In 1970 werd het junioren team afdelingskampioen, in die tijd speelde het toenmalige jongste lid Marianne Doppenberg als pupil al wel eens mee. In dat jaar was er een opleving, doordat er ca. 15 leden van de opgeheven korfbalvereniging VDZ uit Zwartebroek/Terschuur naar Telstar kwamen. Belangrijke steunpilaren waren toen ook Wim van Ginkel en Marry van Leyenhorst, maar in Terschuur stond de klok ook niet stil: in 1972 werd daar opnieuw een vereniging opgericht: Revival. Jarenlang daarna werden de onderlinge wedstrijden op het scherpst van de snede uitgevochten. Eigenlijk pas in 1972 werd Telstar een echte vereniging. Een goed bestuur onder leiding van Leo van Breda bracht heldere structuren aan. Er werden goede trainers aangetrokken: Harry Brack, later Wim Hoksbergen, zij brachten Telstar op een hoger niveau. Er kwam ook een echt trainingsprogramma, niet alleen voor het eerste, maar voor de héle club. Spelers uit de selectie waren verplicht een jeugdteam te trainen of te coachen. Telstar groeide van 40 leden naar ruim boven de 100 ten tijde van het voorzitterschap van Jules Jacobs, later ook Wim van de Flier. Ten huize van de familie Jacobs werden ook de tactische besprekingen voor de wedstrijden gehouden.

Jarenlang diende de lokale krant als het clubblad, maar op gegeven moment kreeg Telstar een stencilmachine. Dat was voldoende voor een jarenlang gedoe om het clubblad in elkaar te zetten. De machine was vaker stuk dan goed, maar het kwam toch altijd weer voor elkaar.

Het was ook de tijd dat er vaak per fiets naar uitwedstrijden werd gereden, bijvoorbeeld naar Leusden, Zwartebroek, maar ook wel naar Putten. Soms namen we de bus en waren zo dus uren onderweg.

In de winter was er nog geen zaalcompetitie, maar werden toernooien georganiseerd. Vaak in de Veehallen in Utrecht, maar ook in de Eierhal in Barneveld. Door de vorst veranderden de keiharde tegels in een spiegelgladde vloer, met alle gevaren vandien.

Telstar kwam voor het eerst in 1977 op landelijk niveau, in 1979 werd dit ook in de zaal realiteit. In deze jaren speelden enkele families een belangrijke rol: de familie van Bruchem uit Gorinchem zorgde er voor dat van Lyndenlaan 11 (later 39) een soort tweede clubhuis werd. Jan was later ook voorzitter en Adri vele jaren secretaresse. Ook de familie Molenberg uit Dordrecht werd lid: Leen werd eerst scheidsrechter, daarna trainer en ook voorzitter; zijn echtgenote Ali werd een begrip voor de jeugd! Zij begeleidde samen met Gerda Fremouw de eerste Telstar welpengroepen , dat waren de 6/7 jarigen. Ook de familie Meijers speelde een belangrijke rol in die periode. Verder nam de familie Timmerman een groot deel van de kantine activiteiten op zich. Al met al werd wel weer duidelijk dat korfbal best een familie sport was (is). Dat blijkt ook wel uit de jaren na 1983, toen Telstar op een ledental van 200 zat.

Een enkel team besloot in deze periode het gemengde douchen op de agenda te zetten, na enkele goede ervaringen bij vooral de uitwedstrijden. Na een klacht van een vereniging ondernam het bestuur direct actie en verbood deze activiteit.

Het was ook de tijd dat er veel aan recreatie werd gedaan: Naast de talloze feesten, die bij elke mogelijke gelegenheid gegeven werden, denken we terug aan de dropping van 1976. Het zou een gezellige avond worden, dat stond vast. Eerst even wandelen in de buurt van Rhenen, niet te laat terug, zodat pupillen en aspiranten ook meekonden, en dan verder feesten in de Wiekslag. Om een uur of 10, 11 meldden zich de eerste ouders die bezorgd kwamen informeren waar hun kinderen bleven. Er bleek iets mis te zijn. In het bos konden verschillende groepen het einddoel niet bereiken; de aanwijzingen in de envelop bleken niet helemaal te kloppen: aan bijv. alleen een adres in een pikdonker bos heb je weinig. De organisator had die avond hele andere dingen aan zijn hoofd; hij bleek in de dagen daarvoor hopeloos verliefd te zijn geworden op een vrouw in een prachtige sportwagen en toerde met haar rond… Laat in de avond kwam een ‘reddingsactie’ op gang die tot diep in de nacht voortduurde. Tenslotte kwamen toch alle groepen weer binnen. Een ouder die meehielp bij de zoekactie, werd op de terugweg vergeten en kwam pas tegen zeven uur ’s ochtends, na een hele voettocht over de Veluwe, Hoevelaken binnenlopen….. Al met al was een goede les geleerd!

Gelukkig was dit maar een uitzondering en verliep niet alles zo chaotisch. De jaarlijkse reizen naar Engeland in het kader van korfbal promotie waren een groot succes en hebben er toe bijgedragen dat daar nu ook korfbal wordt gespeeld. Vast in het geheugen staat ook nog het Schiermonnikoog weekend, waar ’s avonds werd gewandeld en soms tot diep in de nacht werd gezwommen. Daar ontstond menige romance en er kwam zelfs later een huwelijk van! Ook herinneren we ons de zaterdagavond tijdens dat weekend, waarop Martin Pothof er op curieuze wijze in slaagde binnen één minuut een groot deel van het café naar buiten te jagen. We hadden toen inderdaad weer ruimte en plek, maar er hing wel een luchtje aan……

Een groot probleem bleef het gravelveld aan de Sportweg: veel stof, schaafwonden en andere blessures, verder weinig kleedruimte. Gelukkig verhuisde Telstar in 1979 naar de nieuwe velden aan het Kerkepad; het kreeg een eigen clubhuis en er werd een start gemaakt met een recreatiekorfbal afdeling. De groei zette zich door en in 1983 had de 20 jarige club 250 leden. Vrij veel voor een korfbalvereniging in die tijd.

Telstar was met horten en stoten door jeugd- en tienertijd heen gekomen en werd volwassen…

Nieuw complex

De verhuizing naar het nieuwe complex was niet zomaar gedaan. Bekijk hieronder de video vanaf het tekenen van de realisatieovereenkomst tot aan de voltooiing van het nieuwe complex.
Tijdens de opening van het nieuwe complex van Korfbalvereniging Telstar werd deze video getoond op het scherm in de kantine om het verloop van de bouw te tonen. Deze video bevat ook de 1e steenlegging van 2 juli 2011.

In 2014 werd het 50-jarig bestaan gevierd. En een jubileum moet gevierd worden. Met een jubileumweekend op het Erkemederstrand, een leef- en beweegdag samen met de voetbal- en tennisvereniging die ook hun 50-jarig jubileum vierden. Het mooie kampioenschap van de S1, heel bijzonder, het galafeest en de lintjes die Wout en Toos Veldhuizen mochten ontvangen van de Koning.

Anno nu

In 2023 vierde Telstar het 60-jarig jubileum met een glossy magazine, dagprogramma, reünie, fototentoonstelling en feest. Het woord dat voorzitter Rob Harmsen richtte tot de genodigden liet de stand van zaken anno nu zien: ,,Ruim 10 jaar later zijn wij helemaal vertrouwd met ons moderne complex op Sportpark Middelaar. Wekelijks een visitekaartje in de korfbalwereld. Maar Telstar is meer dan korfbal alleen. Een sportvereniging, met naast de “sport” ook de “vereniging”. Een gemeenschap die met elkaar mooie momenten beleeft, maar er ook voor elkaar is in moeilijke tijden. Dat maakt Telstar een sterk merk. Tegen alle individualisering in, is die sociale context heel belangrijk. Sportief en sociaal sterk zijn doen we met z’n allen en dat vraagt de nodige investering. Gelukkig doen wij dat. Vrijwilligerswerk is een cultuur binnen Telstar. Het is de normaalste zaak dat iedereen een steentje bijdraagt aan de club. Een mooi recent voorbeeld is het NK-B-jeugd dat met de inzet van veel vrijwilligers een groot succes werd. Dankzij de continue inzet van leden is er na 60 jaar een welvarend Telstar.”