Deze Orbit een speciale Vrijwilliger in de Sportlight. De ‘Anje de Haan Trofee’ is namelijk uitgereikt aan de vrijwilliger van het jaar. Britt van den Top werd vorig jaar verrast met deze wisseltrofee en had daarom de eer om deze keer Trofee uit te reiken. Het geheim houden was niet makkelijk want de desbetreffende persoon ziet Britt meerdere keren per week. Tijdens de Algemene Leden Vergadering werd aan de buitenwereld bekend gemaakt wie deze trofee in ontvangst mocht nemen. 

Arina, allereerst gefeliciteerd met de ‘Anje de Haan Trofee’!In verschillende commissies ben je actief. Wat doe je allemaal binnen Telstar? 

Uh, allereerst dank je wel voor deze mooie trofee. Ik sta er nooit bij stil want voor mij is vrijwilligerswerk uitvoeren heel vanzelfsprekend. Maar ik weet nog wel dat ik het vorig jaar zo leuk vond dat Britt als jonge vrijwilligster op deze manier een blijk van waardering kreeg. We hebben de jongere generatie keihard nodig in het vrijwilligerswerk, mooi dat ze dan ook opgemerkt worden. 

Tja, en dan nu de vraag… wat voer ik eigenlijk uit achter de schermen…

Heb je even 🙂

Het begon allemaal met de schoolkorfbalcommissie. Nou ja, het schoonmaken van de kantine, wat je toen automatisch als moeder van je kinderen deed. Dat was mijns inziens ook verplicht tenzij je een andere taak had. Misschien weer goed om in te voeren want onze prachtige kantine kan nog wel wat schoonmaakhandjes gebruiken. Maar nu even terug naar hoe het allemaal begon…

Schoolkorfbalcommissie. Het is misschien al meer dan tien jaar geleden dat Hanneke Heining ging stoppen met de schoolkorfbalcommissie. Ik ben haar destijds gaan vervangen, leverde mijn schoonmaakwerk in, en zo is eigenlijk mijn liefde voor het vrijwilligerswerk bij Telstar begonnen. Overigens ben ik niet het langst zittende commissielid. Toos Veldhuizen zit er voor mijn gevoel namelijk al eeuwen bij. Ik heb wel eens gekscherend gezegd, als Toos ermee stopt dan stort het schoolkorfbal in… die is zo handig met een toernooiprogramma in elkaar zetten in relatie tot het aantal teams en beschikbare velden. Ik vond dat altijd lekker makkelijk en hield me graag bezig met andere taken binnen die commissie.

Maar gelukkig had Kurt Metz een aantal jaren geleden al een Excel programma in elkaar gezet, waardoor we een verbeterslag hebben gemaakt en ik er ook iets van ging begrijpen. 

Sinds vorig jaar hebben we een aantal nieuwe commissieleden die zeer proactief bezig zijn, open staan voor vernieuwingen en het hele (inmiddels digitale) programma kennen, nieuwe verbeteringen aanbrengen etc. Zelf kan ik dan een stap terugdoen en coördineer ik in hoofdlijnen vanuit de toernooicommissie het schoolkorfbaltoernooi. Tijdens het evenement zelf help ik achter de bar. Eenmaal achter de bar staan is er ook niet meer vandaan komen. We verrichten dan samen mooi teamwork. Ik geniet wanneer die blije kinderkoppies hun zakcentjes uittellen om toch nog een grote lolly te kunnen bemachtigen. Die blije kindergezichten, daar doe je het voor, toch?

Toernooicommissie. Ruim twee jaar geleden ontstond het idee om een toernooicommissie op te starten om op die manier korfbalevenementen te organiseren. Ik was inmiddels gestopt met het geven van training. Heel leuk, maar ik wilde ook graag mee met de wedstrijden van onze eigen kinderen.

Samen met Jochem en Lois hebben we de toernooicommissie opgezet en we vielen direct met de neus in de boter. Alle evenementen die ons leuk leken om aan deel te nemen werden gecanceld i.v.m. corona en de toernooicommissie mocht aan de bak om de zaterdagen in te vullen met een programma voor alle teams. En dat deden we, met veel liefde en enthousiasme, alles voor het goede doel. Kinderen in beweging houden en spelplezier laten beleven en verbinding houden met je cluppie.

We gingen er voor en met veel vrijwilligers hebben we het gefikst.  Fantastisch. We hadden coco’s nodig, streamers voor de livestreams, scheidsrechters, trainers en natuurlijk alle spelende leden. Ik geloof dat het een succes genoemd mag worden. Korfbal ging door, al was het in een andere vorm. Maar de kinderen hadden iedere zaterdag een programma.

Het afgelopen jaar hebben we o.a. team NL u17 hiernaartoe weten te halen en clinics en een wedstrijd tegen de selectie georganiseerd.

Op eigen initiatief en in overleg met de PR&Mediacommissie ben ik tijdens de coronaperiode begonnen met een rubriek ‘What about….’, waarbij ik iedere weekk een aantal leden interviewde om zo toch betrokken op elkaar te blijven en in verbinding te staan.

Toen Gertjan van den Top (vader van Britt en Bente) ernstig ziek werd en helaas ook al ruim 8 jaar overleden is, heb ik van hem het stokje overgenomen als coördinator van het oud papier. Hij had het keurig verzorgd, voor mij was het een kwestie van een rooster maken en proberen vrijwilligers te werven. Sinds twee jaar zijn we zo’n beetje zelfsturend, heel erg fijn. Ik wilde nl. stoppen, maar er was niemand die het over wilde nemen. We hebben een app groep en het regelt zich vanzelf. Veel mannen, no nonsens mentaliteit en het wordt geregeld. Toppers zijn het! Vele handen maken licht werk. Ben jij nog geen stapelaar, geef het dan snel aan me door, dan hoor je ook bij de club van stapelende kerels…

Ik maak nu alleen nog maar 1x per jaar het rooster en heb af en toe even contact met het bedrijf welke de containers levert en de kledingcontainers. Het levert voor de club toch een mooi bedrag op die we niet graag zouden missen.

KombiFit… Nooit van gehoord? Kom, zie, bewonder en doe mee.

Een kleine twee jaar geleden hebben we (Ronneke Bleeker, Jan van de Kuil, Toos Veldhuizen en ik) ons verdiept in ‘Walk-in korfbal’. Dit is afgeleid van Walk-in voetbal, maar na veel geïnformeerd te hebben en na reacties van de eerste deelnemers is besloten om te kijken welke naam beter past. Er werden bepaalde eisen gesteld en de deelnemers vonden het suffig klinken en konden zich niet geheel vinden in het concept. We zijn toen samen tot de conclusie gekomen dat KombiFit beter zou passen. Iets wat al bestond binnen de KNKV en we begonnen met 4 of 5 deelnemers. Inmiddels zitten we nu op zo’n 18, verdeeld over de woensdagavond en de donderdagmiddag. Nou is het wel zo dat niet iedereen iedere keer aanwezig is. Je mag zelf kiezen of je op de woensdag en/of donderdag wilt. 

Overigens is er nog voldoende ruimte, dus voel je vrij. Ben je 45+ en wil je wat bewegen omdat het gewoon gezond is voor lichaam en geest… doen dus!

Inmiddels heeft het vorm gekregen en kan ik ook hierin een stap achteruit doen. Af en toe even sparren samen over hoe door te ontwikkelen en we zoeken naast onze huidige trainer nog een trainer erbij. Lees je dit en lijkt het je wat om trainen te geven? Meld je dan bij Toos of mij.

Pr en mediacommissie

Het afgelopen jaar mocht ik gastlid van de pr en mediacommissie zijn en verzorgde ik wat rubrieken als bijvoorbeeld ‘terug in de tijd, met oud leden’. De pr en mediacommissie hebben vacatures, maar ik wilde geen lid zijn, wel een rubriek verzorgen, of meerdere.

Ik geloof dat ik alles zo’n beetje heb benoemd, spring af en toe nog eens achter de bar, maar kom geen biertje bij me halen want een biertje tappen kan ik niet (tenminste… dat zeggen ze :-)). Ik geloof dat ze gelijk hebben… dusss.

Natuurlijk staan we als ouders (Jos en ik) ook zoveel als mogelijk langs de lijn onze kinderen te supporten. Niet alleen bij Telstar, waar Lois en Britt en Eline en Sander spelen, maar ook bij voetbal waar Laurens onderdeel van uit maakt (Sparta 1) en bij Annelie en haar vriend Koen, beiden spelend voor DVO 1(Korfballeague). Druk, maar we genieten er enorm van. Je geniet omdat de kinderen genieten en je leert veel mensen kennen. 

En wat vind je het leukste om te doen van deze vrijwilligerstaken? 

Aii… ja dat is toch het organiseren van toernooien/evenementen/clinics al hoewel ik het afnemen van interviews ook leuk vind. Ach en een bardienstje draaien ook wel. Ik kan mezelf verliezen in enthousiasme en daarmee soms wat grenzen overgaan… Ik moet ervoor waken dat ik in balans blijf, dus kan niet alles. Gelukkig heb ik lieve mensen om me heen die dat helpen bewaken 🙂

Een bezige bij kunnen we dus wel zeggen. Daarnaast ben je zelf ook op het veld te vinden. Vertel ons hier eens meer over. 

KombiFit, ik kan ontzettend druk zijn en mezelf en mijn eigen gezondheid/beweging vergeten. Vroeger was ik echt een sportieve dame, de kinderen van ons kunnen het bijna niet voorstellen, I know. Ik deed aan hardloopwedstrijden mee, zat op turnen en volleybal en zwom met regelmaat, In de winter gingen we wekelijks naar Thialf of de schaatsbaan in Assen. Schaatsen vond ik heerlijk en het liefste op natuurijs, toertochten rijden. En waar sportevenementen georganiseerd waren deed ik zoveel als mogelijk ook aan mee. Korfbal stond trouwens niet op het programma. Ik had wel een vriendinnetje die bij Triantha in Hoogeveen speelde en keek daar af en toe, maar ik begreep er geen snars van. Ik zeg altijd: ‘’korfbal moet je leren kijken”. En het klopt, ik leer nog iedere week. 

Kortom, van sportieve dame naar helemaal geen beweging voelt niet goed. Ik heb ook een baan waar ik niet fysiek in beweging hoef te komen en weet ook vanuit mijn werk dat bewegen heel belangrijk is. Ook wanneer je ouder bent is het van belang om bijvoorbeeld ‘vallen’ te voorkomen maar ook voor je hersens is bewegen een goede activiteit. Dat heeft me doen beseffen dat ik iets moest gaan doen en aangezien KombiFit elementen van diverse sporten bevat, sprak het me aan. 

We hebben met z’n allen de opdracht om de zorg betaalbaar te houden, dat betekent ook dat je je eigen verantwoordelijkheid hebt om gezond te leven en zoveel als mogelijk moet proberen te voorkomen dat we niet onnodig gebruik hoeven te maken van de zorg. Gezond leven en bewegen helpt daarbij, vandaar dat ik lid ben van KombiFit.

Hoe ben je terechtgekomen bij Telstar en wanneer was dit? 

Tja, we zijn vanuit het prachtige Drenthe verhuisd naar Hoevelaken in 2003. De kinderen gingen naar de Schimmelpenninck van der Oyeschool en we werden lid van de dorpskerk… tja vul maar in… dan gaat het vanzelf. Wij vonden het belangrijk dat ze een sport zouden kiezen en waren heel erg blij dat ze voor een teamsport kozen. 

Tot de dag van vandaag geen spijt, al moeten we ons nog wel eens opdelen om alle kinderen te kunnen supporten.

Je bent dus al lang verbonden met Telstar. Wat maakt het dat je graag je steen(tje) bijdraagt voor de club? 

Het is de thuisclub van ons, de overburen zeg maar. En als je kind bij de club zit hoort daar ook betrokkenheid van ouders bij. Het rijden is vanzelfsprekend, dat zie ik niet als vrijwilligerswerk natuurlijk maar vrijwilligerswerk is voor ons vanzelfsprekend. Zo ben ik opgevoed en Jos overigens ook en zo wil ik dat met enthousiasme graag doorgeven. Zonder vrijwilligers geen verenigingsleven en zonder verenigingen of andere soortgelijke organisaties en stichtingen geen ‘leefplezier’. 

Lijkt me dan toch duidelijk wat ons te doen staat?

Wat is je favoriete herinnering bij Telstar? 

Mag ik er meer noemen? Ik denk aan de uitreiking van lintjes aan Wout en Toos Veldhuizen en de promotie van het eerste naar de overgangsklasse. 

Waarom? Een bomvolle zaal, je voelde de saamhorigheid onderling en het was ze gegund. Blije toeschouwers, voor zover het leek ook eensgezind. En Wout en Toos zag ik destijds als een soort vader en moeder van de club. Voor iedereen hadden ze een ‘oor’ en ‘oog’ en ‘mond’. 

Maar ook het geven van trainingen aan de C3 en de D3. Prachtige teams, met positieve inzet en mooie resultaten. Teams waarbij je ervaart dat onderlinge saamhorigheid en gunfactor veel speelplezier en goede resultaten opleveren. 

Stelling: ‘zonder vrijwilligers kunnen er geen verenigingen bestaan’. Eens of oneens? Ik denk dat ik dit hierboven al heb benoemd. Ik ben het er helemaal mee eens.

Zou je de Telstar leden nog iets willen meegeven? Zo ja, wat? 

Heb ik ze nog niet genoeg meegegeven hierboven? De meesten zijn halverwege al afgehaakt wellicht en lezen nog gauw ff het einde van dit verhaal. Dus daarom…

Voor zowel de leden als de ouders: 

Blijf met elkaar in verbinding, positief. Staat iets je niet aan, praat dan met degene die er mogelijk iets mee kan. We zijn nogal eens geneigd om over elkaar te praten en niet met elkaar. Daar is nog nooit iets mee opgelost.

Kijk vooruit en denk er eens over na welke positieve bijdrage jij kunt leveren in de ontwikkeling van jouw vereniging, Waar ligt jouw kracht en waar ligt jouw missie, jouw verlangen? 

Ik zou zeggen ‘doe er iets mee’. Daar word jij blij van en ik weet zeker dat de rest van de club er ook blij van wordt. Wees niet bescheiden en meld je gewoon aan als vrijwilliger, want zonder jouw bijdrage kunnen we niet.